مقایسه دو روش بیهوشی با تیوپنتال سدیم و کتامین در بیماران تحت درمان با تشنج درمانی الکتریکی

نویسندگان

احمد یراقی

ahmad yaraghi اصفهان-خیابان صفه- بیمارستان الزهراء(س)- گروه بیهوشی حسنعلی سلطانی

hasanali soltani professor, anesthesiology dept., isfahan univ. of med. sci. iran سید جلال هاشمی

sjalal hashemi professor, anesthesiology dept., isfahan univ. of med. sci. iran مهران رضوی

mehran razavi associated professor, anesthesiology dept., isfahan univ. of med. sci. iran مجید برکتین

چکیده

چکیده: زمینه و هدف: دارو در بیهوشی مورد استفاده در تشنج درمانی الکتریکی (ect) همراه با معایبی از جمله درد و تورم در محل تزریق، کوتاه بودن مدت تشنج، انقباض زودرس بطنی و برادیکاردی سینوسی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کتامین با تیوپنتال سدیم از نظر طول مدت تشنج، تغییرات همودینامیکی و مدت زمان ریکاوری در بیماران تحت ect انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دوسویه کور در مرکز پزشکی نور اصفهان بر روی 16 بیمار کاندیدای ect انجام شد. در یک جلسه ect از داروی کتامین به میزان mg/kg 1 به همراه میدازولام (گروه k) و در جلسه دوم از داروی تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg5/2 (گروه t) استفاده گردید (نیمی از بیماران در جلسه اول تیوپنتال و نیم دیگر کتامین دریافت کردند). طول مدت تشنج بر اساس مانیتورینگ الکتروانسفالوگرام (eeg)، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و تعداد ضربان نبض در دقیقه بیمار قبل از مداخله، بلافاصله و 3، 5،10 و 15 دقیقه بعد از ect و همچنین فاصله زمانی بین انجام ect و هوشیاری مجدد تعیین و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج، مک نمار، ویلکاکسون و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی و وزنی بیماران به ترتیب 83/10±81/30 سال و 94/10±72/61 کیلوگرم بود .میانگین مدت زمان تشنج در گروه تیوپنتال سدیم 8/5±3/26 ثانیه و در گروه کتامین 4/6±4/32 ثانیه بود (001/0p<). میانگین فاصله زمانی بین ect و هوشیاری در گروه تیوپنتال سدیم وکتامین به ترتیب 3/1±4/5 و 5/2±5/7 دقیقه بود (01/0p<). در بیماران گروه کتامین، فشار خون سیستولیک در زمان های صفر، 3 و 5 دقیقه بعد از ect به طور معنی داری از بیماران گروه تیوپنتال سدیم بالاتر بود (05/0p<). نتیجه گیری: کتامین جهت بیهوشی برای ect می تواند باعث افزایش زمان تشنج، بالا رفتن فشار خون و نبض بعد از بیهوشی شود. همچنین زمان ریکاوری با استفاده از کتامین افزایش می یابد بنابراین کتامین ممکن است جهت بیهوشی در بیماران سایکولوژیک مقاوم به ect مناسب باشد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

مقایسه تأثیر وضعیت طاق باز و دمر بر وضعیت تنفسی نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تحت درمان با پروتکل Insure

کچ ی هد پ ی ش مز ی هن ه و فد : ساسا د مردنس رد نامرد ي سفنت سرتس ي ظنت نادازون داح ي سکا لدابت م ي و نژ د ي سکا ي د هدوب نبرک تسا طسوت هک کبس اـه ي ناـمرد ي فلتخم ي هلمجزا لکتورپ INSURE ماجنا م ي دوش ا اذل . ي هعلاطم ن فدهاب اقم ي هس عضو ي ت اه ي ندب ي عضو رب رمد و زاب قاط ي سفنت ت ي هـب لاتـبم سراـن نادازون ردنس د م ي سفنت سرتس ي لکتورپ اب نامرد تحت داح INSURE ماجنا درگ ...

متن کامل

مقایسه اثر دو روش القای بیهوشی با تیوپنتال سدیم و کتامین بر تشنّج درمانی الکتریکی در بیماران افسردگی اساسی

زمینه و هدف: افسردگی اساسی از شایع ترین بیماریهای روان پزشکی شناخته می شود. . تشنّج درمانی الکتریکی، همچنان مؤثّرترین درمان افسردگی اساسی می باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر دو روش القای بیهوشی با تیوپنتال سدیم و کتامین بر نتایج درمانی تشنّج درمانی الکتریکی در بیماران افسرده اساسی بود. روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده دوسوکور، بر روی60 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی...

متن کامل

مقایسه اثرات همودینامیک دو داروی بیهوشی تیوپنتال سدیم و پروپوفول در بیماران تحت درمان الکتروشوک

زمینه و هدف: درمان با شوک الکتریکی (ECT) در بیماری‫های روانی جایگاه مهمی دارد. استفاده از بیهوشی برا ی این منطور ضروری است. بکارگیری روشی که باعث کمترین تغییرات همودینامیک در این بیماران شود اهمیت دارد. مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثرات همودینامیک دو داروی بیهوشی تیوپنتال سدیم و پروپوفول در بیماران تحت درمان شوک الکتریکی انجام گردید. روش کار: این مطالعه در بیمارستان 22 بهمن دانشگاه علوم پزشکی ق...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

جلد ۱۰، شماره ۴، صفحات ۸-۱۵

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023